Maioribus Stoicos
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Duo Reges: constructio interrete. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Disserendi artem nullam habuit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.